2018, in een notendop
2018...
Stilaan is het zover, tijd om afscheid te nemen. Jij gaat ons stilletjes verlaten en we verwelkomen je opvolger met veel geknal en bubbels. Toch wil ik je niet zonder een waardig afscheid laten gaan. Je bracht ,net als je voorganger, erg veel leuks.
Laat ons beginnen met onze verhuis half februari. Een ander huis, met een zee van ruimte en nog meer grond. Oud, instap klaar maar met wat kluswerkjes aan en op termijn echte verbouwingen. Exact wat we zochten dus na vele jaren zoeken en huizen bekijken was het snel geregeld en stond in no time mijn huis te koop en werd het even vlotjes ook verkocht. 'Mijn huis' veranderde in 'onze thuis' en langzaam maar zeker zijn we op goede weg om er een warm plekje van te maken.
Miro werd zes en vierde dit zeer uitbundig zoals het een zesjarige beaamt. Drie dagen feest met veel te weinig slaap en veel te veel cadeautjes. Ondertussen is hij al volop bezig met zijn zevende verjaardag te plannen. Ik zou bijna zeggen dat donaties welkom zijn want hij ziet het nogal ... euh..."mega fantastisch te cool" om het in zijn woorden te zeggen.
Lona sloot enige tijd later aan en hield het veel bescheidener. We probeerden voor het eerst in ons leven een vegantaart (die maar matig beviel met de gasten maar en gewoonweg te mooi uitzag om niet te kopen) en ook zij begon het begrip 'cadeautje' goed te begrijpen.
Even na haar verjaardag besloot ik ,na meer dan 25 maanden dagelijks gebruik, mijn kolfapparaat dan toch definitief op pensioen te sturen. Een erg dubbele keuze waarvan ik (raar maar waar, doch geheel niet gelogen!) nog regelmatig over nadenk of dit echt de beste keuze was. Natuurlijk weet ik dat het OK was maar het duiveltje op mijn schouder kan soms erg hardnekkig en venijnig zijn... ☺
Ondanks het (zware) afscheid was het ook tijd om aan gezinsuitbreiding te denken. Al snel bleken Tommie en Pieter de geschikte beestjes te zijn en omdat deze cavia's rotverwend zijn krijgen ze weldra een gehele zelfgemaakte flat! Stay tuned! Tot die tijd moeten ze werken voor hun kost en poseren ze erop los!
De tijd kabbelt verder en brengt ons ondertussen naar juni, 7 juni om precies te zijn. De dag dat ik onder het mes ging om voor eens en voor altijd af te rekenen met de kilo's. Woorden zijn overbodig en zo'n slordige 40kg later kan ik vrolijk zeggen dat het één van de beste dingen is wat me is 'overkomen'. Ik besef heel goed dat ik een geluksvogel ben met nihil aan klachten maar eerlijk is eerlijk; voor mij is het bijna een nieuw leven dat ik terug gekregen heb!
Gelukkig gebeurde er in juni zoveel meer! We gingen nog snel voor de operatie een weekendje weg en Miro studeerde af als kleuter! Zo geweldig mooi gedaan!
In juli hadden we zo ongeveer de perfecte vakantie. Topmaand, met top temperaturen en top locatie! Helaas verloor België in het WK voetbal tegen Frankrijk maar ze werden toch maar mooi derde...
Pukkelpop sloot de grote vakantie af. Jaren geleden dat ik daar nog was geweest daar het steeds een emotionele belevenis is sinds de dood van mijn beste vriendin maar ik ben geweest. Ik heb gelachen en gehuild, veel nagedacht maar vooral aan haar gedacht en proberen te genieten voor twee. Vooral tijdens den Oscar met zijne wolf was het moeilijk maar hey, moeilijk gaat ook uiteraard en aangezien ik de enige persoon in heel België was wat hem nog niet live had gezien moest ik echt wel kijken en stilstaan is onmogelijk is mijn conclusie.
Amper bekomen begon de school alweer. Lona haar laatste maanden als peuter gingen in terwijl Miro nieuwe wegen ging verkennen in het eerste studiejaar. Voor het eerst in 4 jaar (heel even) geen kleuter meer in huis, feest! Hoewel, het was echt maar van korte duur want 2 maanden later starte Lona ook. Ik heb echt zitten blinken van trots de avond ervoor en haar met de glimlach naar school gebracht.
Het was een perfecte start die helaas even een ommetje moest maken via het ziekenhuis maar gelukkig niets ernstig. Ook de artsen waren je dit jaar bijzonder goed gezind! Slechts 3 extra spuitjes, een RX en een echo! HOERA!!! De uitslagen maakten het allemaal nog een tikkeltje mooier. Nee ze is niet 'normaal' maar geloof me, dat was ze waarschijnlijk ook niet geweest moest ze gezond geboren zijn!! ☺
En zo komen we vanzelf weer aan in december. De Sint heeft zijn passage gedaan en ondertussen plaats geruimd voor kerst en oudjaar. Met een glimlach kijk ik terug op dit jaar. Er zijn verbeteringen mogelijk hoor! Absoluut... Maar soms moet ik me ook even realiseren dat een dag maar 24 uren heeft en ik mezelf niet in stukken kan snijden.
Dus 2018...
Je was een mooie editie. Bedankt voor alle momenten, ik heb veel herinneringen achter je naam kunnen zetten en ben er vrij zeker van dat je opvolgers dit niet gaan overtreffen.
Maar 2019...
Kan je vooral aandacht schenken aan de kleine dingen wat er echt toe doe? Dicht bij mij maar ook ver weg? Kunnen de oorlogen stoppen en kinderen blijven leven in plaats van te verhongeren? Kunnen de mensen weer wat menselijker worden en wat minder egocentrisch en zakkenvullend? Kunnen we gewoon leven en laten leven en Genieten van hetgeen we hebben, met een grote G? Dankbaar zijn voor alles wat we hebben en niet denken aan datgene wat we niet hebben?
Deal?
Liefs,
Saar