Saar 

Mama van Miro en Lona, vrouw van Dries en manusje van alles.

Al jaar en dag werk ik als nachtverpleegkundige binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie. Mijn vrije tijd spendeer ik afwisselend tussen het vervullen van hartenwensen voor kinderen met een levensbedreigende aandoening en het onderhouden van mijn eigen blog. Voeg hier de nodige hoeveelheid geplotter voor 'jan en alleman' en de was en plas nog aan toe en je begrijpt dat ik geniet van een oh zo geweldig maar chaotisch leven!!

Alsof dit nog niet voldoende was begon ik enkele jaren geleden met een opleiding fotografie, want ja... een blog zonder mooie foto's is geen echte blog natuurlijk!
Wat ik toen echter nog niet wist was dat ik er zo zou van genieten om achter de camera te staan en mensen te laten schitteren op de gevoelige plaat. Heerlijkheid!

Wat onverwachts begon...

Ik ben in eerste instantie beginnen schrijven om mensen in te lichten. Ik was 36 weken zwanger van onze dochter toen zij gediagnosticeerd werd met een "congenitale hernia diafragmatica", in het Nederlands simpelweg een middenrifbreuk. Hoewel er niets simpel aan was. Hoogzwanger kreeg ik deze ijskoude douche over me heen en moest dit slechte nieuws ook nog gaan verder vertellen tegen alle familie en vrienden. Op dat moment werd mijn eerste blog een feit zodat mensen konden lezen wat er net aan de hand was, met tekst, uitleg en voorbeeld foto's! En het belangrijkste van alles; ik moest het niet opnieuw en opnieuw tegen iedereen vertellen! 

Groeit uit tot een hobby en zoveel meer...

In de maanden die na haar geboorte volgde kwamen er wat minder blogs online daar het me gewoon de tijd ontbrak. Eens weer aan het schrijven merkte ik dan toch weer dat ik er heel wat issues in kon verwerken en het me nog veel meer plezier gaf. Dus met der tijd kwamen er meer en meer blogs online. Toch blijft het een hobby en schrijf ik niet op vaste dagen, zo blijft het plezierig!

... Want het verhaal begint pas! 

Een blog zonder mooie foto's is uiteraard niet volledig.
Omwille van deze reden startte ik de opleiding fotografie in avondonderwijs. Nooit had ik kunnen inbeelden hoeveel plezier ik hiermee ging beleven!

De kinderen waren, zijn en blijven ideale modellen. Alleen zijn ze ondertussen mijn camera af en toe wel eens wat (grondig!) beu en staan ze met plezier hun plaatsje voor de lens even af. Andere mensen fotograferen en verwarmen met foto's van mijn hand is een heerlijk gevoel. Graag meer van dit dus! 

Wil jij graag eens voor mijn lens staan? Stuur gerust een mailtje en we bekijken samen de mogelijkheden.

Echter bleef er nog steeds de honger en het gevoel dat ik iets mistte.  Tijdens een mindere periode in mijn leven herontdekte ik mijn snijmachine en zo werd mijn derde kindje geboren...  


Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin