6 maanden mama van 2

Wauw...

Een half jaartje, 6 maanden.

Dichterbij '1 jaar' dan bij 'pasgeboren'

Wauw...

We zijn van hemel naar hel en terug geweest de afgelopen maanden, meermaals zelfs, durf ik wel te zeggen...

Niemand kon (of durfde) ons vertellen dat we amper 6 maanden later reeds zo ver zouden staan.

Maar wat ben jij een vechter!!

Wat doe jijzelf het fan- tas-tisch kleine meid! Zo groots in de kleine dingen!

Waar mijn vorige blog vooral over het gemis van dingen ging kan ik enkel maar zeggen dat ik de meerderheid van die dingen graag mis als we jou erdoor in ons midden mogen hebben.

Een vrolijke lachebek ben je. Je slaapt ('s nachts toch in ieder geval) als een roosje en geniet eindeloos van de aandacht die je krijgt en de lange wandelingen die we maken.

De kinésiste straalt van trots als ze je vorderingen bekijkt. Ze vind dat je enorm snel de dingen oppikt en ze naar je eigen (eigenwijze) handje zet. Dat ze op voorhand even moet bellen of je er wel zin in hebt neemt ze er maar voor lief bij, kwestie dat je niet de hele buurt laat denken dat ze je aan het mishandelen zijn :-)

Je motorische vaardigheden sluiten dan ook weer bijna aan met je leeftijdsgenootjes, hetgeen enige tijd heel wat anders was...

Verder geniet je eindeloos van je broer. Of hij nu lief is voor je of hij gewoon even met de iPad in de zetel zit, iedere beweging van hem heb je gezien en vind je best wel grappig.

Maar eerlijk is eerlijk, niets is leuker dan samen kattenkwaad en ondeunigheid uit te halen.

Ik weet eigenlijk nog niet goed of ik er fier op moet zijn of me beter maar wat zorgen begin te maken :-p

6 maanden ...

April lijkt reeds een eeuwigheid geleden na 16 weken ziekenhuis, 6 narcoses en 3 coma's maar tegelijkertijd is de tijd omgevlogen.

Eén ding is zeker lieve muis; ondanks alles zou ik ze zo weer overdoen voor (en vooral MET) jou!