Alle blogs op een rijtje. 

Afgelopen dagen lag onze Loon weer eens in het ziekenhuis. Het was net iets meer dan 3 maanden na de vorige opname.

"Vrijdag 22 februari: facultatieve verlofdag".

Enige tijd geleden werd ik vroeger dan verwacht geconfronteerd met een girly girl gegeven, namelijk oorbellen! In mijn roze bubbel ging onze Lona er nooit achter vragen, of toch niet tot ze 18 was en dan gelijk om een neuspiercing en tattoo of zo vragen... Maar Lona zou Lona niet zijn als ze me niet bleef verbazen. En zo geschiedde...

Stilaan is het zover, tijd om afscheid te nemen. Jij gaat ons stilletjes verlaten en we verwelkomen je opvolger met veel geknal en bubbels. Toch wil ik je niet zonder een waardig afscheid laten gaan. Je bracht ,net als je voorganger, erg veel leuks.

Dagen gevuld met tafelen, gezelligheid en herinneringen ophalen en nieuwe maken...

Wat is er mooier dan de wereld wat bedekt is met een laagje sneeuw?

Regelmatig zie ik weer DE vraag passeren...

Enige weken geleden heb ik via hier en Instagram jullie ideetjes gevraagd om onze 'familybucketlist' aan te vullen. Heel wat reacties kwamen binnen via berichtjes en ik heb ze allemaal mooi achteraan in mijn klassieke papieren agenda genoteerd.

Nog een 3 tal weken en we wuiven Sinterklaas weer uit. Hij vertrekt dan weer met zijn stoomboot en Pieten naar Spanje nu hun werk er hier op zit. De kinderen zijn tevreden en de volwassenen... tja, wat met de volwassenen?

Ik heb getwijfeld of ik dit wel zou schrijven. Het gaat een stempel geven die ik liever niet wil hebben vrees ik. Een indruk geven die misschien wat verkeerd over komt maar ik heb besloten het wel te doen; want dit is mijn gevoel, mijn realiteit... Lees mee en oordeel zelf zou ik zeggen!

Regelmatig krijg ik van collega mama's de vraag wat wij zoal doen met de kinderen. Niet dat wij zoveel speciaal doen, integendeel.... Zoals ik in een eerdere blog reeds aanhaalde doen we graag dingen buiten (als het weer het toelaat) en als ze dan nog kosteloos zijn is het helemaal plezant! Ik vroeg dus aan de kinderen wat zij...

Miro was erg vroeg droog als peuter. Op 18 maanden begon het met zijn grote behoefte en zijn 2de verjaardagsfeestje vierde hij zonder luier om. Nooit heeft hij een ongelukje gehad of wat dan ook. Ik ging er dus vanuit dat zindelijkheidstraining a peace of cake was... Al had ik met Lona wel beter kunnen weten...

Ja ik geef het toe. Er was een tijd dat ik dacht dat een bos een bos was maar niets is minder waar. Je hebt in ieder bos de bomen uiteraard maar denk ook aan heuvellandschappen, vijvers, heide, wandelpaden enz...

Soms is het leven gewoon oneerlijk en ongekend hard. En hoe vaak het 'lot' ook toeslaat, het zal nooit wennen. Vandaag kreeg ik een berichtje van JIJ. Een redelijke ver van mijn bed show zoals het wel mag genoemd worden en toch zit ik al de hele dag ermee in mijn hoofd.